Campaneto(-di-fueio-redouno)
Campanula rotundifolia subsp. macrorhiza
Campanulaceae
Autre noum : Campanello(-di-fueio-redouno).
Nom en français : Campanule à grosses racines.
Descripcioun :Aquesto campaneto èi coumuno en basso Prouvènço. A dos meno de fueio, aquéli d'en bas (pas toujour aqui quouro flouris) soun redouno emé un pecou, e li d'en aut primo. La subsp. macrorhiza, que trachis tipicamen dins li pertus de paret e roucas, a uno racino mai espesso que la subsp. rotundifolia.
Usanço :Es uno planto manjadisso. La racino sèmblo apasima li doulour.
Port : Erbo
Taio : 5 à 60cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Campanula
Famiho : Campanulaceae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2200 m
Aparado : Noun
Liò : Roucas
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Aupenco
Ref. sc. : Campanula rotundifolia subsp. macrorhiza (J.Gay ex A.DC.) Bonnier & Layens
Ranouncle(-de-Mount-Pelié)
Ranunculus monspeliacus
Ranunculaceae
Nom en français : Renoncule de Montpellier.
Descripcioun :Pichot ranouncle renadiéu emé de racino tuberisado que trachis dins li tepiero roucaiouso e li champ de cerealo. Se recounèis à si fueio en rouseto proun divisado e peréu blanquinouso pèr ço que soun cuberto de péu blanc. Li fru (akène) an un be gibla.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 20 à 60 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ranunculus
Famiho : Ranunculaceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1500 m
Aparado : Noun
Remarco : Champ de cerealo
Liò : Champ
- Tepiero roucaiouso
- Meissoun
Estànci : Termoumediterran à Subremediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Ranunculus monspeliacus L., 1753